Του ΣΠΥΡΟΥ ΒΟΣΙΝΑΚΗ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΙΑΦΑΚΑΣ
Οι
πρώτοι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης εμφανίστηκαν ήδη από τα μέσα της
δεκαετίας του '90, αλλά η χρήση τους διαδόθηκε ευρέως τα τελευταία τρία
χρόνια. Κάποιοι από αυτούς προσφέρουν εξειδικευμένες υπηρεσίες, όπως ο
LinkedIn, που αποσκοπεί στις επαγγελματικές διασυνδέσεις, και ο Last FM,
που απευθύνεται σε μουσικόφιλους. Κάποιοι άλλοι, όπως οι πολύ
δημοφιλείς Facebook και MySpace, είναι «γενικού τύπου» και είναι
σχεδιασμένοι τόσο για την υποστήριξη γνωριμιών με ανθρώπους με παρόμοιες
προτιμήσεις όσο και για την επικοινωνία και ανταλλαγή περιεχομένου με
πραγματικούς φίλους, γνωστούς και συγγενείς.
Η χώρα μας δεν έχει μείνει μακριά από τις εξελίξεις. Οι έλληνες χρήστες
του Facebook ξεπερνούν τις 300 χιλιάδες, αριθμό ιδιαίτερα μεγάλο αν
συνυπολογίσουμε τα χαμηλά ποσοστά πρόσβασης των συμπολιτών μας στο
δίκτυο σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι
μάλιστα αξιοπρόσεκτο ότι αρκετοί έλληνες πολιτικοί και καλλιτέχνες έχουν
ήδη γραφτεί ως χρήστες και έχουν γίνει «φίλοι» με τους υποστηρικτές
τους.
Η κοινωνική δικτύωση επεκτείνει την παραδοσιακή χρήση του παγκόσμιου
ιστού, υιοθετώντας νέα μοντέλα επικοινωνίας και ανταλλαγής περιεχομένου
μεταξύ των χρηστών. Η νέα μορφή «κοινωνικής διάδρασης» επηρεάζει τόσο τη
μορφή του παγκόσμιου ιστού και τους τρόπους πρόσβασης και διαχείρισης
του περιεχομένου του όσο και τη συνεργασία μεταξύ επαγγελματιών, αλλά
και την επικοινωνία μεταξύ των πολιτών γενικότερα. Δεν είναι τυχαίο ότι
τα τελευταία δύο χρόνια γεννιέται μια νέα επιστήμη, η επιστήμη του ιστού
(web science), της οποίας στόχος είναι, μεταξύ άλλων, και η μελέτη των
κοινωνικών επιπτώσεων της χρήσης των διαδικτυακών υπηρεσιών.
Εκ πρώτης όψεως τα κοινωνικά δίκτυα φαίνεται να παρουσιάζουν έναν αριθμό
πλεονεκτημάτων, με πρώτο τη δημιουργία εικονικών κοινοτήτων ειδικού
ενδιαφέροντος, όπου η συντήρηση και ανανέωση του περιεχομένου γίνεται
συμμετοχικά από τα ίδια τα μέλη.
